- Wiktoria Mroziewicz
- poezja
- Odsłony: 105
Drzwi dzielą na dwa światy
Mój i twój
Początek i koniec
Mój zapomniany i nieidealny
Twój poukładany i trwały
To ta noc
O której nic nie wiesz
Patrząc w niebo pełne gwiazd
Śmiejesz się, płaczesz
Jesteś tego pewien
Nie ma nic dobrego
Nie ma radości, nie ma uśmiechu
Przyszedł taki czas gdzie nie ma nic
Śmierć nic nie kończy,
Śmierć zaczyna.
Śmierć jest jak maszyna,
Doprowadza do łez,
Nic jej nie zatrzyma.
Innowacja pedagogiczna jest finansowana ze środków przyznanych przez Urząd Miasta Gdańsk.